Het is november 2017 en via een bevriende festivalorganisator word ik gebeld of het mij leuk lijkt een workshop te geven over de dynamiek in de evenementensector. Met mijn tien jaar ervaring in de evenementenbranche besluit ik ja te zeggen. Een week later arriveer ik op het EuroCollege in Rotterdam. Goed voorbereid loop ik het imposante schoolgebouw binnen en pak ik de lift naar de vijfde verdieping. Daar tref ik bijna 100 enthousiaste studenten aan, allen strak in pak. Na een warm welkom begin ik mijn verhaal over vallen en opstaan, over risico’s nemen en het overwinnen van vele obstakels. 

Zonder dat ik er erg in heb word ik meermaals onderbroken door studenten met vragen gerelateerd aan mijn verhaal, aan mijn ervaringen. Twee uur later loop ik het gebouw uit met een grote glimlach. Ik heb een workshop gegeven aan een grote groep jonge honden die klaarblijkelijk dezelfde interesses hebben; creatief ondernemen en hard werken tot de max!

Enkele weken later word ik opnieuw gebeld. Ditmaal door het EuroCollege zelf. Het bleek dat de studenten nogal enthousiast waren over mijn act de préséance. Of het mij leuk leek om vaker deze studenten te ondersteunen en in het bijzonder rondom de Senior Projects. Nu moet u weten, ik had op dat moment geen idee wat Senior Projects waren, maar dat veranderde in rap tempo. 

Nog geen maand na mijn kennismaking met het EuroCollege pakte ik wekelijks de trein vanuit Arnhem om diverse studenten te begeleiden en ondersteunen in hun specifieke Senior Project; een real-life project variërend van een geweldig gala tot een groots evenement in opdracht van externe opdrachtgevers als Gemeente Rotterdam. Voor het eerst maakte ik kennis met een HBO opleiding waarin studenten de verantwoordelijkheid krijgen over een echt project met een echte begroting en een echte uitvoer. Zo zou het overal moeten zijn!

September 2018. Ik stap wederom in de trein naar het EuroCollege, maar ditmaal is mijn eindhalte Utrecht. Niet Rotterdam, nee Utrecht, want ik mag het heugelijke moment meemaken dat de deuren van de gloednieuwe (derde) EuroCollege vestiging voor het eerst open gaan om tientallen nieuwe studenten te ontvangen. En diezelfde ik mag de jonge evenementen toppers in wording gaan lesgeven, want intussen had het EuroCollege mij gevraagd of het mij leuk leek om mijn EuroCollege avontuur te vervolgen als vakdocent. In Utrecht. Gezien mijn eerdere ervaring kunt u zich misschien wel voorstellen dat er weinig redenen waren om daar nee op te zeggen. Goed, een nieuwe vestiging met nieuwe stafleden en nieuwe studenten kan, zeker het eerste jaar, spannend zijn, misschien zelfs wel onwennig. Het tegendeel bleek waar; ik werd onderdeel van een geoliede machine, hoe nieuw deze ook was. Die machine, noem het de EuroCollege machine, maakte dat ik mij volledig kon focussen op lesgeven. En ja, als dan de (meeste) studenten het tentamen van jouw gegeven vak met een mooie voldoende afronden krijg je als docent veel voldoening.

Hier krijg je als docent veel voldoening van!

Learning by doing, never forget

Dat het halen van goede cijfers belangrijk is weten we allemaal. Met goede cijfers kun je veel bereiken; ouders zijn trots, potentiële werkgevers liggen op de loer en mogelijke investeerders zijn geïnteresseerd in het businessplan van de afgestudeerde. Maar ik ben toch anders van menig. Ik wil niet pretenderen dat goede cijfers geen toekomst bieden, verre van, maar ik ervaar dat de praktische elementen van het EuroCollege iets toevoegen aan het leertraject en dat is naar mijn mening ook de reden dat succesvolle ondernemers kiezen om parttime les te geven op het EuroCollege. Het boek is de rode draad; de ervaring van de docent is hetgeen waardoor studenten al tijdens hun studie in aanraking komen met de praktijk. Ja je kan als docent Event Management een semester lang les geven over de Olympische Spelen, want het boek biedt tijdens elk hoofdstuk een casus over de Spelen aan, maar je kan en mag ook als docent jouw persoonlijke ervaring toevoegen aan die lesstof en precies dat is waarom ik lesgeven op het EuroCollege zo geweldig blijf vinden. Overigens blijkt dat de studenten hetzelfde ervaren; ik heb nog nooit studenten tijdens mijn lessen in slaap zien vallen, sterker nog, ik heb maar weinig absenten gezien sinds de dag ik mijn eerste les mocht geven. Learning by doing, never forget.

Inmiddels ben ik sinds mijn eerste workshop ruim twee jaar werkzaam bij het EuroCollege. Ik geef lessen in Amsterdam, begeleid de projecten in Rotterdam en ben onderdeel van het stafteam in Utrecht. Je zou kunnen concluderen, “zo dat is snel gegaan” en dat is misschien ook wel zo, maar laat ik duidelijk zijn; dat is volledig te danken aan de ondernemende denkwijze binnen het EuroCollege. Als de school, de instelling waar men iets wil leren, de omgeving waar men wil groeien, niet een ondernemend karakter kent, hoe kan diezelfde instelling dan haar volgelingen, haar studenten, ondersteunen in hun weg naar succes?  

Mijn naam is Pascal Rietman, ik hoop nog vele jaren studenten te mogen ontvangen, begeleiden, enthousiasmeren en uiteindelijk de deur uit te sturen naar hun volgende doel.