EuroCollege alumnus Fons van Egmond (33) schopte het sinds zijn hbo-studie Hospitality & Event Management bij EuroCollege tot eigenaar van zijn eigen internationale bedrijf. Hij ging de wereld over met artiesten als Martin Garrix en had een belangrijk aandeel in de realisatie van het prestigieuze Eurovisie Songcontest 2021. EuroCollege heeft veel voor zijn ontwikkeling betekent. Van Egmond: “Ik heb geleerd politiek correct te handelen.”

Werkt als:          Project Manager bij eigen bedrijf Production Life

Opleiding:          HBO Bachelor Hospitality & Event Management, afgestudeerd in 2011 bij EuroCollege.

Je hebt met je bedrijf een belangrijk aandeel gehad in het realiseren van een van de grootste evenementen van het jaar: het Eurovisie Songfestival. Wat voor werk heb je daar gedaan?

“Ik was logistiek coördinator. Zeker bij zo’n groot evenement komen er continu bulken mensen en spullen binnen. Het was mijn verantwoordelijkheid deze stromen te begeleiden en hinder te voorkomen. Je hebt dan contact met zo’n beetje iedereen op de vloer, security, de crew en vele anderen. Het is een hele uitdaging om dat goed te coördineren.”

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

“Toen ik na 2,5 jaar bij EuroCollege afstudeerde, heb ik eerst 8 jaar lang als freelancer voor andere bedrijven gewerkt en heel veel ervaring opgedaan. Ik werkte met artiesten van AC/DC tot Martin Garrix, van een festival in China tot een evenement van een sjeik, georganiseerd in Tokio. Ik heb zo heel de wereld gezien en met verschillende culturen leren werken.”

Wat bracht je terug naar Nederland?

“In 2019 kregen mijn vriendin en ik een dochtertje. Omdat ik zo veel had gewerkt kon ik twee maanden vrij nemen om haar eerste levensdagen van dichtbij mee te maken. Kort na m’n vrije periode ging ik in dienst bij m’n grootste opdrachtgever. Ik produceerde een evenement voor de 75 jaar D-day herdenking op de stranden van Normandië, ging heel Europa door met Martin Garrix en had m’n aandeel in 100 jaar KLM. In maart 2020 zou ik een festival produceren in Japan, maar corona verstoorde alles en ik viel in een zwart gat. Ik had nog een aandeel in het noodziekenhuis in Ahoy, maar verder was er niets te doen. In oktober is mijn zoontje geboren. Toen ik terugkwam van mijn verlof kreeg ik te horen dat mijn werkgever van mij af wilde. Het was een moeilijke tijd en het bedrijf zou meer focus willen leggen op projectorganisatie en minder op productie.”

Hoe ging je daarmee om?

We zijn zo goed als het kan uit elkaar gegaan. Tuurlijk heb ik ‘t even zwaar gehad, hoe nu verder?  Wat ga ik nu doen? Ik leef voor de evenementen. Daar krijg ik energie van. Ik heb daarom besloten zelf een bedrijf op te richten waarin we werken hoe ik in de wereld sta: Eerlijk, met respect, recht door zee, afspraak is afspraak, deadline is deadline. Oude bekenden gaven aan veel werk te hebben. Ik heb een tijdje lampen in studio’s geïnstalleerd. Dat soort klussen deed ik toen er een paar maanden geleden contact werd opgenomen door de organisatie van het Songfestival met de vraag of ik nog beschikbaar was. De wereld van uitvoerende productie is klein: ons-kent-ons en je bent zo goed als je laatste show. Dat wordt nu opnieuw bevestigd: het Songfestival was een groot succes en inmiddels werk ik alweer aan het volgende project, een festival op een eiland in Berlijn.”

Wat was je eerste indruk van EuroCollege toen je er ging studeren, nadat je van het ROC Utrecht af kwam?

“Ontzettend positief. Op het ROC waren ze maar een beetje aan het lanterfanten. Daar kan ik slecht tegen. Ik dacht heel zwartwit in die tijd: iets is goed of slecht en een dagje frutten op school was niets voor mij. Ik ben nou eenmaal ondernemend en organiseerde toen al bijeenkomsten en excursies. Dat soort werk bij de opleiding naar binnen trekken lukte niet. Ze gaven bovendien geen duidelijkheid over hoe de praktijk werkt. De praktijkaanpak was te vrijblijvend en het uit je hoofd leren van een kleurcode was belangrijker dan echt kunnen ondernemen.”

Je hebt toch doorgezet en je mbo-diploma behaald. Daarna ging je aan de slag bij EuroCollege. Hoe was dat?

“Een wereld van verschil. Afspraken zijn duidelijk. Je bent op school van 9:30 tot 16:50 uur. Donderdagmiddag pak je in en heel de vrijdag besteed je aan zelfstandig werken. Wanneer je een deadline niet haalt, krijg je een onvoldoende en kom je op gesprek. EuroCollege houd je meteen een spiegel voor. Je leert discipline. Als iets vergelijkbaar is met het werkveld van het eventmanagement is het dat de deadline heilig is. In een zeldzaam geval is er overmacht, maar je kunt het niet maken een evenement later van start te laten gaan. Daar word je voor ingehuurd en dat is hard werken. In tweeënhalf jaar ben ik daar op EuroCollege goed voor klaargestoomd.”

Je gaf eerder aan dat de evenementenbranche een klein wereldje is. Misschien omdat maar weinig mensen die discipline kunnen opbrengen?

“Niet veel mensen blijven na de opleiding plakken, maar zij die het in zich hebben kunnen ver komen. De buitenwereld heeft al snel een romantisch beeld van evenementenorganisatie. ‘Een concert, dat wordt vast feesten.’ Nee, je moet smerig hard werken. Ik vind het fantastisch, maar als je het niet kunt en je zit liever iedere dag van negen tot vijf op kantoor, dan is dit niet voor jou weggelegd.”

Wat vind je zo mooi aan je beroep?

“Met de juiste mensen krijg je heel veel voor elkaar. We werken in een zeer klein gezelschap en bouwen binnen no-time een kleine stad op en af. We hebben als evenementenbranche dan ook al zo vaak aangeboden ons de corona teststraten te laten organiseren, wat nu ook gebeurd. Wij kunnen dat. We zijn gewend snel te schakelen. Als er morgen slecht weer is anticiperen we daar meteen op. Als tijdens een concert een generator kapot gaat, brengen we direct een nieuwe. Dwars door het publiek heen als het moet, maar wel snel en veilig.”

Welke vaardigheden heb je nog meer aan EuroCollege te danken?

“Veel, maar als ik er één mag noemen is het de zakelijke kant. Bij EuroCollege heb ik geleerd politiek correct te handelen, wanneer nodig mijn mond te houden en een situatie in te schatten om een goed afgewogen beslissing te nemen. Er werken een hoop mensen in de branche die ontzettend goed zijn in hun vak, maar communicatieve vaardigheid missen. Het is goed dat er mensen zijn zoals wij. Als cement tussen de stenen zorgen we dat alles bij elkaar blijft. Dat de afspraken duidelijk zijn, er efficiënt wordt gewerkt en alles op rolletjes loopt.”

Wat zou je (aankomend) studenten willen meegeven, nu je zelf weet hoe de praktijk werkt?

“Be careful what you wish for. Werken in de evenementenbranche is heerlijk, maar je zult onderaan de ladder moeten beginnen. Ik ben ontzettend gegroeid tijdens mijn opleiding en EuroCollege-stage. Op water en riool na heb ik voor iedere discipline gewerkt. Ik heb podia gebouwd, geluid en video’s geproduceerd, computers en generatoren bediend, ben met artiesten mee op pad geweest en heb zelfs op een blauwe maandag decors gebouwd. Ik heb geleerd hoe belangrijk het is dat je doet wat je belooft en je belooft wat je doet. Toen ik in Milaan met vijf locals werkte, spraken we nauwelijks dezelfde taal. Maar het waren handige en harde werkers, mensen van de straat. Dus ik ben zo goed en kwaad als het gaat even bij ze gaan zitten en ben een gesprek gestart over voetbal. De dag ervoor had ik al opgezocht hoeveel Internationale had gespeeld. Die interesse was wederzijds en schepte een band. Het was bloedheet, dus ik haalde in de pauze een flesje water voor iedereen. De volgende dag stonden twee keer zoveel mensen klaar die graag met mij wilden werken.”

Waarom dat voorbeeld?

“Mijn advies: als je ergens binnenkomt wees dan netjes tegen iedereen. Ook de secretaresse kan bij een intern overleg het laatste woord krijgen en slecht gedrag afstraffen. Ik ben nog nooit iemand afgevallen en heb op een enkele uitzondering na altijd met plezier gewerkt. Natuurlijk zijn er wel eens mensen die mij niet liggen, maar zeker in deze branche gaat het erom wat je er zelf van maakt. Reputatie is alles en je bent verantwoordelijk voor je eigen succes.”